دوره 9، شماره 16، 1403، صفحات 63 - 76

نویسندگان : وحید قنبری سالطه* ¹

چکیده :
چکیده زبان ابتدايي‌ترين و درعین‌حال پيشرفته‌ترين ابزار ارتباطي بين انسان‌هاست كه انتقال معنا را ممكن مي‌سازد. از این رو پژوهش حاضر باهدف تدوین روش کدینگ آموزش لغات زبان و مقایسه آن با روش آموزش سنتی بر یادگیری واژگان زبان انگلیسی در دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) انجام شد. این پژوهش از حیث هدف از نوع کاربردی و از حیث روش آمیخته است که از دو قسمت کیفی و کمی تشکیل شده است. جامعه آماری دانشجویان سال اول دانشگاه بودند. نمونه آماری شامل 25 نفر برای هر یک از گروه‌های آزمایش و کنترل بود؛ که به روش تصادفی انتخاب و در گروه‌های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. مدرس 120 واژه از کتاب 504 واژه را به دو روش کدینگ و سنتی متداول (جعبه لایتنر و استفاده از فلش کارت) طی سه جلسه‌ی دوساعته برای هر روش به دانشجویان دو گروه آزمایشی آموزش داد. درحالی‌که به گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی داده نشد. بعد از اتمام آموزش نیز از هر سه گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو روش آموزش سنتی و کدینگ در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری در یادگیری لغات داشتند و در مقایسه‌ی دو روش نیز روش سنتی و کدینگ، روش کدینگ نتایج بهتری داشت. در پیگیری سه‌ماهه نیز نتایج تکرار شد. بنابراین می‌توان با استفاده از روش آموزش کدینگ، ضمن کوتاه نمودن زمان یادگیری، میزان عملکرد یادگیری را نیز افزایش داد.

کلمات کلیدی :
روش کدینگ، روش سنتی، دانشجویان